نویسندگان
1 دانشجوی دکتری مدیریت رفتار سازمانی، دانشگاه فردوسی مشهد
2 استاد گروه مدیریت، دانشکده علوم اداری و اقتصادی، دانشگاه فردوسی مشهد (نویسنده مسئول)
چکیده
درک رفتار طفرهروی اجتماعی در فعالیتهای گروهی موضوعی مهم است؛ زیرا طفرهروی اجتماعی به کاهش عملکرد افراد در گروهها نسبت به زمانی که بهصورت انفرادی عمل میکنند، اطلاق میگردد. مقاله حاضر در چارچوب مدل معادلات ساختاری، عوامل موثر بر طفرهروی اجتماعی را بررسی کرده است. در این راستا پرسشنامهای بین یک نمونه 140 نفری از دانشجویانی که در گروههای مطالعاتی، سازماندهی شده بودند، به اجرا درآمد. یافتهها نشان داد که فقط ویژگیهای مربوط به کار از تأثیر معناداری بر طفرهروی اجتماعی برخوردار است؛ بنابراین، طراحی کارهای انگیزشی، ایجاد استانداردهای کاری و هویتبخشی به کار عمدهترین شاخصهایی محسوب میگردند که به حذف یا کاهش طفرهروی اجتماعی کمک میکنند.
کلیدواژهها