تیلور، فیلیپ ام و اسنو، نانسی (1390). کتاب مرجع دیپلماسی عمومی. (روحالله طالبیآرانی، مترجم). تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق(ع). (نشر اثر اصلی 2008).
جعفری هفتخوانی، نادر (1391). مدیریت گردشگری و وجههی ملی در جمهوری اسلامی ایران. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق(ع).
جمالی، حسین (1385). تاریخ و اصول روابط بینالملل. قم: سپاه پاسداران انقلاب اسلامی. نمایندگی ولی فقیه. پژوهشکده تحقیقات اسلامی. انتشارات زمزم هدایت.
جمشیدیراد، جعفر (1387). مفاهیم اساسی سیاست. تبریز: ستوده.
عابدی جعفری، حسن؛ تسلیمی، محمدسعید؛ فقیهی، ابوالحسن و شیخزاده، محمد (1390). تحلیل مضمون و شبکه مضامین: روش کارآمد برای تبیین الگوهای موجود در دادههای کیفی. دوفصلنامه اندیشه مدیریت راهبردی. 5 (10). 151-198.
فرهادینیا، حمید و جهانبخش، محمدمهدی (1379). منافع جمهوری اسلامی ایران از نگاه دیگر. رویدادها و تحلیلها. (137). 51-53.
فیض، داود؛ میرمحمدی، سیدمحمد و ایزدخواه، محمدمهدی (1396). طراحی و ارائهی مدل برندسازی ملی ایران با استفاده از نظریه مبنایی و مدلسازی ساختاری تفسیری (ISM). نشریه علمی راهبردهای بازرگانی. 14 (۱۰). 79-98.
قریشی، سیدحمیدرضا (1381). مقایسه مفهوم منافع ملی در علوم سیاسی و روابط بینالمللی. مدیریت نظامی. 3 (7). 35-56.
لازار، ژودیت (1380). افکار عمومی. (مرتضی کتبی، مترجم). تهران: نشر نی.
محسن زادگان، امیر و حسینی کرانی، سیدرسول (1390). تأثیر دیپلماسی بر قدرت ملی ایران در عرصه جهانی. فصلنامه مطالعات راهبردی جهانی شدن. 2 (3). 131-150.
میلسن، ژان (1388). دیپلماسی عمومی نوین؛ کاربرد قدرت نرم در روابط بینالملل. (رضا کلهر و سیدمحسن روحانی، مترجمان). تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق(ع). (نشر اثر اصلی 2005).
نای، جوزف (1387). قدرت نرم. (سیدمحسن روحانی و مهدی ذوالفقاری، مترجمان) تهران: دانشگاه امام صادق(ع). پژوهشکده مطالعات و تحقیقات بسیج. (نشر اثر اصلی 2004).
Boulding, K. (1961). The image. Ann Arbor: University of Michigan Press.
Crosby, L., & Taylor, J. (1983). Psychological Commitment and Its Effects on Post-Decision Evaluation and Preference Stability Among Voters. Journal of Consumer Research. 9 (4). 413-431.
Felknerová, Petra (2014). “ Nation Branding as a Soft Power Building Tool, The Case of Germany”,Diploma thesis. Department of International Relations(23-KMV).
Henneberg, S. (2004). The view of an advocatus dei: Political Marketing and its critics. Journal of Public Affairs. 4 (3). 225-243.
Kemming, J. D. (2006). Nation Brand Image In Political Context The Case Of Turkey’s EU Accession. Ankara: Bilkent University.
Leonard, M. (2002). Diplomacy by other means. Foreign Policy. 132. 48-56.
Neack, L. (2003). The New Foreign Policy. U.S. and Comparative Foreign Policy. Lanham: Rowman&Littlefield.
Newman, B., & Sheth, J. (1985, september). A Model of Primary Voter Behavior. Journal of Consumer Research. 12 (2). 178-187.
O'Cass, A. (2001). Political Marketing: an investigation of the political marketing concept and political market orientation in Austrailian politics. Europian Journal of Political Marketing. 35 (9/10). 1003-1025.
Smith, G. (2001). The 2001 General Election: Factors Influencing the Brand Image of Political Parties and their Leaders. Journal of Marketing Management. 17 (9-10). 989-1006.
Sun, H. (2007). International political marketing: a case study of its application in China. Journal of Public Affairs. 7 (4). 331-340.
Sun, H. (2008). International political marketing: a case study of United States soft power and public diplomacy. Journal of Public Affairs. 8 (3). 65-183.