اسمیت. کوین. بی و لاریمر .کریستوفردابلیو (1392). درآمدی بر نظریه خط‌مشی‌گذاری عمومی (تقابل نظری عقلانیت‌گراها و فرا اثبات‌گراها). (حسن دانایی‌فرد، مترجم) تهران: انتشارات صفار. (نشر اثر اصلی 2016).
افجه‌ای، علی اکبر و خادمی گراشی، مهدی (1390). الگوی مدیریت راهبردی بازاریابی سیاسی در ایران. چشم انداز مدیریت بازرگانی. 10 (7). 25-50.
اندرورینولدز، بن رایلی، آندر والیس (1391). دانشنامه نظام‌های انتخاباتی. (ابوذر رفیعی قهساره، مترجم). تهران: انتشارات پژوهشکده مطالعات راهبردی. (نشر اثر اصلی 2005).
استراوس، انسلم وکربین، جولیت (1398). مبانی پژوهش کیفی: فنون و مراحل تولید نظریه زمینه‌ای. (ابراهیم افشار، مترجم). تهران: نشر نی. (نشر اثر اصلی 1990).
هاولت، مایکل، رامش، ام، پرل، آنتونی (1394). مطالعه خط‌مشی عمومی: چرخه‌های خط‌مشی و زیرنظام‌های خط‌مشی. (عباس منوریان و ابراهیم گلشن، مترجمان). تهران: نشر مهربان. (نشر اثر اصلی 2009).
جنیفر، لیز- مارشمنت (1394). مدیریت بازاریابی سیاسی (اصول و کاربردها). (بهرام خیری و درام باقرنژاد، مترجمان) تهران: انتشارات بهمن برنا. (نشر اثر اصلی 2014).
حاجی‌پور، بهمن و حسینی، سید محمود (1395). طراحی الگوی بازاریابی سیاسی در انتخابات محلی. فصلنامه علمی چشم‌انداز مدیریت دولتی دانشگاه شهید بهشتی. 7 (27). 39-15.
خنیفر، حسین و مسلمی، ناهید (1396). اصول و مبانی روش‌های پژوهش‌های کیفی. جلد اول. تهران: انتشارات نگاه دانش.
خیری، بهرام؛ قاسمی، بهروز؛ میرابی، وحیدرضا و قلی‌پور سنگلجی، پویا (1390). تأثیر ابزارهای سنتی بازاریابی سیاسی بر رفتار رای دهندگان. نشریه مدیریت بازاریابی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی. 6 (12). 112-99
دانایی‌فرد، حسن و امامی، سید مجتبی (1386). استراتژی‌های پژوهش کیفی: تاملی بر نظربه‌پردازی داده بنیاد. اندیشه مدیریت راهبردی. 1 (2). 69-97.
دانایی‌فر، حسن و مؤمنی، نونا (1387). تئوری رهبری اثربخش از دیدگاه امام علی(ع) استراتژی تئوری داده بنیاد متنی. فصلنامه علمی پژوهشی مطالعات انقلاب اسلامی. 4 (14).75-110.
دانایی‌فرد، حسن؛ کردنائیج، اسدالله و لاجوردی، سمانه (1390). ارتقاء ظرفیت خط‌مشی‌گذاری کشور، گونه‌شناسی نقش کانون‌های تفکر. نشریه مدیریت دولتی دانشگاه تهران. 6 (3). 132-55.
رهنورد، فرج‌الله و مهدوی‌راد، نعمت‌الله (1389). مدیریت انتخابات. تهران: انتشارات اطلاعات.
رضائی، رامین(1392). مکانیسم تأثیرگذاری رسانه‌ها بر فرایند دستورکارسازی در جریان خط‌مشی‌گذاری عمومی. دانشکده مدیریت دولتی. 4 (11). 41-45.
کوئن، بروس (1383). درآمدی به جامعه شناسی. (محسن ثلاثی، مترجم). تهران: انتشارات توتیا. (نشر اثر اصلی 1989).
گلشن‌پژوه، محمودرضا (1388). بررسی تطبیقی نظام‌های انتخاباتی. تهران: انتشارات مؤسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین‌المللی ابرار معاصر.
نیومن، بروس آی (1391). بازاریابی انبوه در سیاست: دموکراسی در عصر تصاویرساختگی. (آرام طاعتی و امید مهدیه، مترجمان). تهران: انتشارات دفتر پژوهش‌های فرهنگی. (نشر اثر اصلی 1999).
وینسنت ، اندرو (1388). نظریه‌های دولت. (حسین بشیریه، مترجم). تهران: نشر نی. (نشر اثر اصلی 1991).
Andrews, Leighton (1996). The relationship of political marketing to political lobbying: An examination of the Devonport campaign for the Trident refitting contract. European Journal of Marketing. 30 (11). 68-91.
Baines, P.R. and Egan, J. (2001). Marketing and political campaigning: mUtually exclusive or exclusively mutual. Qualitatiue Market Reserch: An International Journal. 4 (1). 25-33.
Egan, J. (1999). Political marketing: lessons from the mainstream. Journal of Marketing Management. 15 (16). 495-504.
Hayes, B. & Mcallister, I. (1996). Marketing Politics to Voters: Late Deciders in the 1992 British. European Journal of marketing. 30 (10/11). 127-130
Hughes, A. & Dann, S. (2006). Political Marketing: Direct Benefit, Value and Managing the Voter.
Jones, Bil and Michael moran (1994). Introduction: explaining politics. In Bill Jones (ed). politics uk. London: Harveatster wheatsheaf.
Lock, A. and Harris, P. (1996). Political marketing: viva la difference. European Journal of Marketing. 30 (10/11). 21-31.
Lester, james, and joseph Stewart jr. (2000). Public Policy: And Evolutionarey Approach. Belmont. CA: Wadsworth.
lder, C. D., Conn, R.W (1984). Agenda-Building and the Politics of Aging. Policy Studies Journal. 13 (1). 115-29.
Rosa, a. Godowisky, n. (2018). BUT do the deliver? participatory agenda seting on the testbed. European Journal of Futures Research. 12 (14). 744-756.
Merlă Vladimir. (2018). A Decade of Active Political Marketing on Social Media. “Ovidius” University Annals. Economic Sciences. Series Volume XVIII. Issue 1 /201.
Newman, Bruce I, (2001). Commentary: Image manufacturing in the USA: recent US Presidential elections and beyond. European Journal of Marketing. 35 (9/10). 966-970.
Nor Razinah Binti Mohd Zain. (2014). Agenda Setting Theory. See discussions, stats. International Islamic University Malasia. 28 publications 54 citations.
Nelson, Barbara j. (1984). Making an Issue of child Abuse: political Agenda setting for social problems. Chicago: University of Chicago press.
O’Cass, A. (1996). Political marketing and the marketing concept. European Journal of Marketing. 30 (10/11). 37-53.
Osuagwu, L. (2008). Political Marketing: Conceptualisation, Dimensions and Research Agenda. Marketing intelligence & pianning. 26(7). 793-810.
Parasuraman, A. and Varadarajan, p. (1985). More on Marketing strategy and Differetial advantage. Journal of Marketing. 49 (2). 124-128
Wring, D. (1999). “The marketing colonization of political campaigning”. in Newman, B. (Ed.). The Handbook of Political Marketing. Sage. Thousand Oaks. CA.
Takeshita, T. (2005). Current critical problems in agenda-setting research. International Journal of Public Opinion Research. 18 (3). 275–296. doi: 10 .1093/ijpor/edh104
اندیشه مدیریت راهبردی (اندیشه مدیریت)
', './data/smt/coversheet/961647063683.jpg'))