مؤلفه‌های مؤثر بر ارزش ویژه برند در صنعت پویانمایی

نوع مقاله : مقاله علمی-پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری منابع انسانی و رفتار سازمانی، دانشگاه امام صادق علیه‌السلام، تهران، ایران (نویسنده مسئول).

2 دانش‌آموخته کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه امام صادق علیه‌السلام، تهران، ایران.

3 استادیار گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده معارف اسلامی و مدیریت، دانشگاه امام صادق علیه‌السّلام، تهران. ایران.

چکیده

پویانمایی، هنری پیچیده و ترکیبی از عناصر بیانی سایر هنرها است. آگاهی نسبت به اهمیت و قابلیت‌های این هنر ـ صنعت ـ رسانه، باعث شده است تا در دو دهه اخیر، بسیاری از کشورهای غربی و کشورهای در حال ‌توسعه، با به‌کارگیری مناسبات حرفه­ای و صنعتی، بتوانند بازار جهانی در این زمینه را در اختیار گیرند؛ به­گونه­ای که بخش مهمی از بازار پویانمایی ایران، در اختیار تولیدات پویانمایی آن کشورها، قرار گرفته است. لیکن در این میان، پویانمایی تلویزیونی ایران همگام با رشد این صنعت در جهان، در جهت کمی و مهم‌تر از آن در بعد کیفی، نتوانسته گام بردارد و همچنان واردکننده این محصولات است. ازاین‌رو، مسأله اصلی در این مطالعه آن است که چرا علی‌رغم وجود غنای فرهنگی برای تولید آثار انیمیشن مخصوص کودکان در ایران، همچنان پویانمایی‌های ایرانی نسبت به تولیدات خارجی، توفیق کمتری در جلب نظر مخاطبان هدف خود دارد. به همین خاطر، محققین در مطالعه حاضر در تلاش بوده­اند تا در یک پژوهش کیفی و با بهره­گیری از روش تحلیل مضمون و با استفاده از ابزار پرسشنامه محقق‌ساخته، براساس دیدگاه­های مخاطبان فعال حوزه پویانمایی یعنی کودکان و نوجوانان به‌عنوان نمونه آماری (که به‌صورت هدفمند انتخاب شد)، مؤلفه­ها و شاخص‌های مؤثر بر ایجاد «ارزش ویژه برند» محصولات صنعت پویانمایی موجود در بازار ایران را احصاء نمایند و از این رهگذر، راهکارهایی را برای تولید آثار پویانمایی توسط متخصصین داخلی و مدیریت تولید این آثار، ارائه کنند. یافته­های این پژوهش نشان داد که: ویژگی‌های اصلی پویانمایی موردتوجه و جذاب از منظر مصرف کننده (جامعه هدف)، گرافیک و طراحی ظاهری کاراکترها، خدمات و محصولات جانبی، شخصیت برند، برتری برند پویانمایی‌های خارجی نسبت به پویانمایی­های داخلی، جزء مؤلفه­های اصلی استخراج‌شده برای ارزش ویژه یک برند پویانمایی با توجه به دیدگاه مخاطبین این حوزه در ایران است که هر کدام، مشتمل بر یک یا چند شاخص می‌باشد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

امام‌زاده، سیدمسعود (1384). تبیین اهمیت و بررسی ضرورت‌های توسعه صنعت پویانمایی ایران. مجموعه مقالات همایش سیاست‌ها و مدیریت برنامه‌های رشد و توسعه در ایران؛ جلد چهارم: سیاست‌های فرهنگ و توسعه. تهران: مؤسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامه‌ریزی، صص. 159-173.
خداداد حسینی، سید حمید و رضوانی، مهران (1391). مدیریت جامع برند. تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی.
دفتر سنجش فرهنگی (1386). شاخص‌های فرهنگ عمومی. تهران: دبیرخانه شورای فرهنگ عمومی.
ذوالفقاری، سمیه (1395). تغییرات فرهنگی پیام‌های پربیننده‌ترین کارتون‌های خارجی تلویزیون ایران در دهه‌های 70 و 90. (پایان‌نامه کارشناسی ارشد). دانشگاه رفاه. تهران، ایران.
رفعت‌جاه، مریم (1387). دختران جوان و اوقات فراغت. فصلنامه مطالعات جوانان. (13). 151-173.
زارعی، عظیم و اسدی، محمد (1397). شناسایی عوامل کلیدی موفقیت در تدوین استراتژی مرچندایزینگ کاراکترهای انیمیشنی در بازار ایران با استفاده از روش نظریه مبنایی. فصلنامه مدیریت بازرگانی. 10 (3). 567-582.
یزدان‌پناه شاه‌آبادی، محمدرضا؛ سجادزاده، حسن و رفیعیان، مجتبی (1398). تبیین مدل مفهومی برندسازی: مروری بر ادبیات نظری. فصلنامه باغ نظر. 16 (71). 19-34.
شیرازی، حسین و ایزدخواه، محمدمهدی (1395). رویکرد سیاستی در اقتصاد فرهنگ؛ موردمطالعه: تجاری‌سازی محصولات جانبی انیمیشن. فصلنامه سیاستگذاری عمومی. 2 (3). 141-161.
صفورا، محمدعلی و عرب، زهرا (1394). «بررسی و تحلیل بازار تولید هنر ـ صنعت انیمیشن در ایران و موانع توسعه آن (براساس مدل سوات). دوفصلنامه هنرهای کاربردی. 4 (7). 29-37.
صفورا، محمدعلی؛ افشار مهاجر، کامران و حسینی‌شکیب، فاطمه (1393). بررسی ساختاری پویانمایی تلویزیونی و ارائه الگوی تحلیل متن. نشریه هنرهای زیبا. 19 (1). 71-82.
عزیزی، شهریار و آژینی، احمدرضا (1391). طنین برند: کاربرد هرم ارزش ویژه برند کلر در بانک صادرات ایران. فصلنامه پژوهش‌های مدیریت عمومی. 5 (17). 121-134.
فرهنگستان زبان و ادب فارسی؛ گروه واژه‌‌گزینی (1385). فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. ت‍هران‌‏‫: فرهنگستان زبان و ادب فارسی. گروه نشر آثار.
کلر، کوین لین (1394). مدیریت استراتژیک برند. (عطیه بطحایی، مترجم). تهران: سیته (نشر اصلی اثر 2008).
مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی (بی‌تا). قانون ثبت علائم و اختراعات. قابل دسترسی در:  http://rc.majlis.ir/fa/law/show/92280.
مشبکی، اصغر؛ صادقیانی، فرشاد و صادقیانی، ایوب (1394). ارزش ویژه برند با رویکرد به بازار ایران. تهران: آگاه.
Aaker, D.A. (1991). Managing Brand Equity; Capitalizing On the Value of Brand Name. The free press. New York. N.Y.
Bayazıt Şahinoğlu, Zeynep, & Yıldırım, Figen. (2014). Handbook of Research on the Impact of Culture and Society on the Entertainment Industry. Hershey. Pennsylvania.
Braun, V. & Clarke, V. (2006). Using thematic analysis in psychology. Qualitative Research in Psychology. 3 (2). 77-101
Con Menictas, Paul Z & Wang, Jordan J. Louviere. (2012). Assessing the validity of brand equity constructs. Journal of Australasian Marketing. 20 (1). 3-8.
Erdem, T & Swait, J. (1998). Brand equity as a signalling phenomenon. Journal of Consumer Psychology. 7 (2). 131–157.
Jones, Brian Jay. (2016). George Lucas: A Life. New York City: Little, Brown and Company. 289–90.
Keller, K. L, Parameswaran, M. G & Jacob, I. (2013). Strategic brand management: Building, measuring, and managing brand equity. Pearson Education India. ‏Hornby, Albert Sydney. (2008). d advanced learner's dictionary of current English [Book]. Tehran: Zaban Amuz.
Keller. K. L. (1993). Conceptualizing, measuring, and managing: customer-based brand equity. Journal of Marketing. 57 (1). 1–22.
Kotler, fhilip. (1999). Marketing Management: Analysis, Planning, Implementation and Control (9 th ed). NJ: Prentice Hall. Upper Saddle River. NJ.
Krishnan, H. S. (1996). Characteristics of memory associations: a consumer-based brand equity perspective. International Journal of Research in Marketing. 13 (4). 389–405.
Netemeyer, R. G; Krishnan, B; Pullig, C; Wang, G; Yagci, M; Dean, D; Ricks, J & Wirth, F. (2004). Developing and validating measures of facets of customer-based brand equity. Journal of Business Research. 57 (2). 209–224.
Park, C. S & Shrinivasan, V. (1994). A survey-based method for measuring and understanding brand equity and its extendibility. Journal of Marketing Research. 31 (2). 271–288
Sanaz farjam & Xu Hongyi. (2015). Reviewing the Concept of Brand Equity and Evaluating Consumer Based Brand Equity. (CBBE) Models. International journal of-management science and business administration. 1 (8). 14 – 29.
Webster's new world dictionary of the English language [Book]. (1998). Editor in chief David B. Guralni, Mashhad: vaqafi.
Yoo, B; Donthu, N & Lee, S (2000). An examination of selected marketing mix elements and brand equity. Journal of the Academy of Marketing Science. 28.  (2). 195-211.
Yoo, B & Donthu, N. (2001). Developing and Validating a Multidimentional Consumer-Based Brand Equity Scale. Journal of Business Research. 52 (1). 1-14.
Emamzadeh, Seyed Massoud (2005). Explain the importance and study of the development needs of the Iranian animation industry. Proceedings of Conference on Policies and Management of Growth Development Programs in Iran; Volume 4: Culture and Development Policies. Tehran: Higher Institute for Management and Planning studies, 159-173.
Khodadad Hosseini, Seyed Hamid and Rezvani, Mehran. (2012). Comprehensive brand management. Tehran: Daftar pazhooheshhaye farhangi.
Cultural Assessment Office. (2007). Public culture indicators. Tehran: Secretariat of the Public Culture Council.
Zolfaghari, Somayeh. (2016). Cultural changes in the messages of the most viewed foreign cartoons on Iranian television in the 70s and 90s. (Master's thesis). Nongovernmental Collage Nonprofit Refah.Tehran, Iran.
Rafat Jah, Maryam. (2008). Young girls and leisure. Journal of Youth Studies, 13: 151-173.
Zarei, Azim & Asadi, Mohammad. (2018). Identification of Key Success Factors - in Developing a Character Merchandising in the Iranian Marketplace using Grounded Theory Method. Journal of Business Management, 10 (3): 567-582.
Yazdanpanah Shahabadi, Mohammad Reza, Sajjadzadeh, Hassan and Rafieian, Mojtaba. (2019). Developing a Conceptual Model for Place Branding: A Review of Theoretical Literature. Bagh-e Nazar, 71 (16): 19-34.
Shirazi, Hossein & Izadkhah, Mohammad Mahdi. (2016). Policy Approach to Cultural Economics; Case Study: Merchandising in Animation Licensed Products. Public Policy, 2 (3): 141-161.
Safoora, Mohammad Ali & Arab, Zahra. (2015). An Investigation to Analysis of Animation Market in Iran and the Obstacles of Animation Industry increment. Journal of Applied Arts. 4 (7): 29-37.
Safoora, Mohammad Ali; Afshar Mohajer, Kamran & Hosseini Shakib, Fatemeh. (2014). Structural studies of TV Animation and exposure method for Animation content analysis. Journal of Honar, 19 (1): 71-82.
Azizi, Shahriar and Ajini, Ahmad Reza. (2012). Brand Resonance: An Application of Keller’s Brand Equity Pyramid for IRAN’s SADERAT Bank. Journal of Public Management Researches, 5 (17): 121-134.
Academy of Persian Language and Literature; A collection of terms. (2006). Tehran: Academy of Persian Language and Literature.
Keller, Kevin Lane. (2015). Strategic brand management: building, measuring, and managing brand equity, 3rd ed, c2008. Translated by Atieh Bathai. Tehran: citeh
The Research Center of Islamic legislative Assembly. (no date). Registration Law of Trademarks and Inventions. Available from: http://rc.majlis.ir/fa/law/show/92280.
Moshbaki, Asghar, Sadeghiani, Farshad & Sadeghiani, Ayub. (2015). Brand equity with an approach to the Iranian market. Tehran: Agah.
  • تاریخ دریافت: 29 خرداد 1400
  • تاریخ بازنگری: 22 فروردین 1401
  • تاریخ پذیرش: 09 خرداد 1401